ایجاد یک اثر هنری، تالیف یک کتاب، اختراع تازه و یا تولید یک نرم افزار جدید ، سبب می گردد تا خالق آن از لحاظ قانونی مالک حق معنوی نسبت به دستاورد خود داشته باشد . این دست آورد بایستی در حفاظت قانون در آید تا شخص از حفظ حق مالکیتش نسبت به آن اثر خیالی راحت داشته باشد . به عنوان نمونه آهنگسازی که قطعه ای را ایجاد می نماید ، برای اطمینان خاطر جهت انتشار اثر هنری خود و اطمینان از اینکه اثر وی به نام خودش حفظ می ماند ، احتیاج به حمایت قانونی دارد. به همین جهت قانون گذار قواعدی در این زمینه تنظیم نموده و حقی به نام کپی رایت را ایجاد کرده است. در این مقاله قانون کپی رایت و مدت زمان اعمال قانون کپی رایت را بررسی می کنیم.
کپی رایت، یک اصطلاح انگلیسی به معنی حق کپی کردن می باشد که جهت حمایت از آثار هنری و اختراعات ایجاد گردیده است . مطابق این حق ، اثری که طراحی و تولید می گردد بایستی به اسم صاحب آن شناخته و منتشر گردد و هیچ کس قادر نخواهد بود که آن را به نام خود استفاده کند . کپی غیرقانونی جرم می باشد و افرادی که استفاده ی غیرقانونی از آثار هنری دیگران می کنند مجرم شناخته می شوند . صاحب اثر قادر است که با درج نام خود در اثر و درج تاریخ و امضای خود ، تاریخ ایجاد آن را حفظ نماید تا در صورت احتیاج به ثابت کردن ، بتواند به آن استناد نماید .
مدت زمان اعمال قانون کپی رایت
جهت تعیین مدت زمان اعمال قانون کپی رایت می بایست به یک قرارداد بین المللی که درباره ی کپی رایت تصویب گردیده است ، به نام پیمان برن مراجعه نمایم . در این قانون بیان گردیده است که تاریخ انقضای کپی رایت بر طبق پیمان برن تمام طول عمر خالق اثر و پنجاه سال پس از مرگ وی می باشد . این زمان حداقل زمانی است که که برای مدت قانون کپی رایت در نظر گرفته شده است و چنانچه کشور بخواهد، می تواند آن را افزایش دهد . البته ایران عضو این کنوانسیون نمی باشد و همچنان درباره ی عضویت در این کنوانسیون تردید وجود دارد .